Genezen, zelfgenezend vermogen en weerstand
Genezen doen we de hele dag door. Allerlei verstoringen, zoals kleine wondjes, ontstekinkjes, gezwelletjes, noem het maar op, ons lichaam gaat ermee aan de slag, en in de meeste gevallen lukt het ons lichaam om het verstoorde evenwicht zelf weer te herstellen. Het wondje, ontstekinkje, gezwelletje geneest "vanzelf". Soms hebben deze situaties wel aandacht nodig, soms weinig, soms zelfs helemaal geen. Soms weten we niet eens dat er iets was om te genezen.
Zonder diepgaand wetenschappelijk te onderzoeken wat er dan allemaal gebeurt kunnen we dit ons "zelfgenezend vermogen" noemen.
Zolang dit mechanisme naar wens functioneert noemen we onszelf "gezond".
Wanneer we ziek worden is de verstoring (de draaglast) blijkbaar sterker dan ons zelfgenezend vermogen (onze draagkracht). Het kan dan zijn dat ons zelfgenezend vermogen is verminderd of dat de verstoring gewoon te sterk is.
Zonder diepgaand wetenschappelijk te onderzoeken wat er dan allemaal gebeurt kunnen we dit ons "zelfgenezend vermogen" noemen.
Zolang dit mechanisme naar wens functioneert noemen we onszelf "gezond".
Wanneer we ziek worden is de verstoring (de draaglast) blijkbaar sterker dan ons zelfgenezend vermogen (onze draagkracht). Het kan dan zijn dat ons zelfgenezend vermogen is verminderd of dat de verstoring gewoon te sterk is.
Wanneer neemt ons zelfgenezend vermogen af?
Wanneer we energie (moeten) besteden aan negatieve dingen, zoals: angst, stress, boosheid, verbittering, onzekerheid, enz, maar ook door uitputting/overbelasting.Laten we zeggen: wanneer we "uit balans" zijn.
Welke verstoringen zijn te sterk?
(Ernstige) verwondingen (bijv. bij ongevallen), vergiftigingen, massale infecties, enz.Hoe pakken we dan genezing aan?
In het alternatieve circuit wordt vooral geprobeerd om het zelfgenezend vermogen terug op peil te brengen (ons weer in balans te brengen), zodat we weer "vanzelf" kunnen genezen. Hiermee "trainen" we tevens ons zelfgenezend vermogen.
Onze draag-kracht wordt hierdoor groter.
Onze draag-kracht wordt hierdoor groter.
In het reguliere circuit wordt meestal de verstoring aangepakt, zodat ons lichaam dat niet zelf hoeft te doen.
Onze draag-last wordt hierdoor kleiner.
In plaats van ons zelfgenezend vermogen te trainen, ontlasten we het dus.
Onze draag-last wordt hierdoor kleiner.
In plaats van ons zelfgenezend vermogen te trainen, ontlasten we het dus.
Wanneer direct duidelijk is dat ons zelfgenezend vermogen kansloos is verdient de reguliere aanpak de voorkeur, in alle andere gevallen zou ik persoonlijk kiezen om (eerst) te proberen zelf te genezen. Die aanpak heeft het risico in zich dat de situatie nog even kan verergeren voordat het zelfgenezend vermogen het gaat "winnen" van de verstoring.
Voorstanders van de reguliere aanpak zullen dit risico sneller onaanvaardbaar noemen dan voorstanders van een alternatieve aanpak. En als er economische motieven zijn om een patiënt zo snel mogelijk weer op de been en aan het werk te helpen, is de druk hoger om toch maar medicijnen te nemen. Zelf genezen kost vaak wat meer tijd.
Uiteraard is het ieders persoonlijke verantwoordelijkheid om hierin een keuze te maken.
Uiteraard is het ieders persoonlijke verantwoordelijkheid om hierin een keuze te maken.
zelfgenezend vermogen = weerstand
In de reguliere gezondheidszorg wordt de kreet "zelfgenezend vermogen" vrijwel niet gebruikt. Er wordt eerder verbaasd gekeken naar genezing zonder adequate medische behandeling. Google maar eens op "spontane regressie".De kreet "weerstand" wordt wel gebruikt, wat feitelijk hetzelfde is: zolang we onszelf gezond noemen is het onze "weerstand", waarmee we gezond blijven. En als we toch ziek worden is ons zelfgenezend vermogen natuurlijk hetzelfde mechanisme.
Bij ontwikkelingshulp is het inmiddels gebruikelijk om te zeggen: "In plaats van ze vis te geven kun je ze beter leren om zelf te vissen." En natuurlijk, zolang dat nog niet lukt geef je vis.
Maar als we in de gezondheidszorg zeggen: "In plaats van ze medicijnen te geven kun je ze beter leren om zelf te genezen", dan ben je bijna strafbaar, ook al geef je medicijnen zolang dat nog niet lukt.
Maar als we in de gezondheidszorg zeggen: "In plaats van ze medicijnen te geven kun je ze beter leren om zelf te genezen", dan ben je bijna strafbaar, ook al geef je medicijnen zolang dat nog niet lukt.